Abstract:
Με την εργασία αυτή, επιχειρήθηκε η μελέτη της γενετικής ποικιλομορφίας τόσο εντός όσο και μεταξύ 28 ποικιλιών (τύπων και παραλλαγών) οινοποιίας (γηγενών και ξενικής προέλευσης) με τη χρήση των μεθόδων της τυχαίας ενίσχυσης του πολυμορφικού DNA (RAPD) και του μικροδορυφορικού DNA (SSR) μέσω της αλυσιδωτής αντίδρασης της πολυμεράσης (PCR). Χρησιμοποιήθηκαν τριάντα εκκινητές για τη μέθοδο RAPD, οι οποίοι αποδείχτηκαν αρκετά πολυμορφικοί, και οκτώ εκκινητές για τη μέθοδο SSR, οι οποίοι έδειξαν χαμηλή ικανότητα διαχωρισμού με βάση τον αριθμό των ενισχυμένων προϊόντων που έδωσαν. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων με τη βοήθεια τριών συντελεστών που αποδίδουν το βαθμό γενετικής ομοιότητας, προσδιορίστηκε ο βαθμός γενετικής ομοιότητας για κάθε δυνατό ζεύγος των ποικιλιών που μελετήθηκαν και σχηματίστηκαν τα αντίστοιχα δενδρογράμματα. Στη συνέχεια επιχειρήθηκε συγκριτική αξιολόγηση των δύο παραπάνω μοριακών μεθόδων, ως προς την αποτελεσματικότητά τους για τη διάκριση των ποικιλιών αμπέλου που μελετήθηκαν στην παρούσα εργασία. Από τα αποτελέσματα αυτά προκύπτει ότι: α) η μέθοδος RAPD – PCR αποδείχτηκε πιο αποτελεσματική για τη μελέτη της γενετικής ποικιλομορφίας, της ταυτοποίησης και διάκρισης των ποικιλιών αμπέλου που μελετήθηκαν, β) απαιτείται περαιτέρω έρευνα με τη χρήση περισσότερων εκκινητών για τη μέθοδο SSR ώστε να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητά της, ιδιαίτερα για συγγενείς ποικιλίες, και να εξαχθούν ασφαλέστερα συμπεράσματα σε σύγκριση με τη μέθοδο RAPD – PCR.
Except where otherwise noted, this item's license is described as http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/