Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν ο προσδιορισμός της γεωτεκτονικής δομής
της Ανατολικής Αττικής από στοιχεία που προέκυψαν από την ανάλυση του
ανάγλυφου με χρήση μορφοτεκτονικών δεικτών, δεδομένων τηλεπισκόπησης αλλά
και με κλασικές μεθόδους χαρτογράφησης. Οι μορφοτεκτονικοί δείκτες που
χρησιμοποιήθηκαν ήταν οι μορφολογικές κλίσεις του εδάφους, ο προσανατολισμός
τους, ο δείκτης υψομετρικού ολοκληρώματος των υδρολογικών λεκανών, ο δείκτης
ασυμμετρίας λεκάνης, τα επιμήκη προφίλ κοιλάδων και ο δείκτης εγκάρσιας
διάβρωσης μετώπου όρους. Για την πληρέστερη μορφολογική εικόνα της περιοχής,
έγινε ανάλυση των ρεμάτων, με τάξη κατά Strahler, μεγαλύτερης της 4ης. Τα
αποτελέσματα των παραπάνω αναλύσεων έδειξαν ότι η περιοχή μελέτης χωρίζεται
μορφοτεκτονικά σε τρεις περιοχές: (α) Η λεκάνη των Σπάτων όπου επικρατούν
κυρίως εφελκυστικές τάσεις οι οποίες εκδηλώνονται με κανονικά ρήγματα και
ρήγματα ολίσθησης μικρής γωνίας. Το τμήμα αυτό παρουσιάζει σχετική καταβύθιση.
Η κύρια τεκτονική δομή που επικρατεί είναι το ρήγμα αποκόλλησης του Υμηττού,
όπου βυθίζει την περιοχή ανατολικά του με διεύθυνση Α‐Δ. (β) Η περιοχή νότια της
λεκάνης των Σπάτων και μέχρι τα όρια της Λαυρεωτικής, ανατολικά του Πάνειου και
Ολύμπου όπου επικρατούν επίσης εφελκυστικές τάσεις αλλά οι γωνίες των
ρηγμάτων είναι μεγαλύτερες και επικρατεί ελαφρώς διαφοροποιημένη διεύθυνση
των κύριων δομών. Οι λεκάνες τους τμήματος αυτού παρουσιάζουν επίσης σχετική
υποβύθιση. Οι ορεινοί όγκοι που συναντάμε στην περιοχή (Όλυμπος, Πάνειο,
Μερέντα), είναι πιθανόν να αποτελούν ένα αντίκλινο με φορά βύθισης προς Βορά.
Στην περιοχή αναπτύσσονται μικρές λεκάνες, με ενεργά περιθώρια. (γ) Το τμήμα της
Λαυρεωτικής, που διαφοροποιείται σε σχέση με της προηγούμενες, τόσο
μορφοτεκτονικά, όσο και λιθολογικά. Επικρατεί σχετική ανύψωση των τμημάτων
που την δομούν και αποτελεί προϊόν της εφελκυστικής κίνησης.
The purpose of this thesis was the determination of the geotectonic structure of
Eastern Attica, from data of surface analysis with geomorphic indices, remote sensing
and classic mapping techniques. The geomorphic indices of active tectonics used,
were slope and aspect of terrain, hypsometric curve and hypsometric integral,
drainage basin asymmetry, mountain – front sinuosity and longitudinal river profiles.
We also contacted a drainage basin analysis in major rivers of the studied area. The
results of the above analysis showed that the area can be divided in three major
subareas: (a) the basin of Spata, with an extension regime. The basins show a relative
subduction of the area with a detachment fault located in the eastern Ymittos Mt. The
general movement of the areas has a direction from west to east. (b) The area south
of Spata basin up to Lavrion zone, which shows an extension regime too but with
higher angle faults and different direction pattern. The basins of these area show a
relative subduction. The three mountainous areas, Olympos, Paneion and Merenta
probably represent a anticline with north dipping. The margins of the small basins in
the area are active. (c) The area of Lavrion which differentiates in comparison with
the previous areas, in a sense of morphotectonic behavior and lithology. In this part
the indices showed an uplift of the total area.
