Ο σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν η διερεύνηση της επίδρασης τριών διαφορετικών επιπέδων προσθήκης ενός πολυστέλεχους προβιοτικού σκευάσματος (ΠΣ) και ενός μίγματος αιθερίων ελαίων (ΜΑΕ) στα παραγωγικά χαρακτηριστικά, στους συντελεστές φαινομένης πεπτικότητας, στη σύσταση των εντερικών βλεννοπρωτεϊνών και τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του εντέρου ορνιθίων κρεοπαραγωγής. Αρσενικά ορνίθια μίας ημέρας τοποθετήθηκαν τυχαία σε 5 πειραματικές επεμβάσεις: βασικό σιτηρέσιο ανά παραγωγική φάση (ΒΣ) χωρίς προσθήκη πρόσθετων διατροφής (μάρτυρας, C), ΒΣ με προσθήκη 2,5 mg αβιλαμυκίνης / kg τροφής (επέμβαση Α) και για το πείραμα Α, ΒΣ με προσθήκη 108, 109 και 1010 CFU ΠΣ / kg τροφής (επέμβαση P1, P2, P3 αντίστοιχα), ενώ για το πείραμα Β, ΒΣ με προσθήκη 80, 125 και 250 mg MAE / kg τροφής (επέμβαση Ε1, Ε2, Ε3 αντίστοιχα).
Για το πείραμα Α, η αύξηση του ΣΒ για τη συνολική διάρκεια του πειράματος ήταν σημαντικά υψηλότερη στην επέμβαση Ρ1 σε σύγκριση με τις επεμβάσεις Ρ2, C και P3. Ο ΣΕΤ για τη συνολική διάρκεια του πειράματος στις επεμβάσεις Ρ1 και Α ήταν βελτιωμένος σε σύγκριση με τις τιμές του ΣΕΤ στις υπόλοιπες επεμβάσεις. Η ειλεακή πεπτικότητα των αζωτούχων και των λιπαρών ουσιών ήταν υψηλότερη στην επέμβαση του αντιβιοτικού. Στο τυφλό έντερο των ορνιθίων 42 ημερών, η συγκέντρωση της Ν-ακετυλ-γλουκαζαμίνης και της γαλακτόζης μειώθηκε γραμμικά ενώ η συγκέντρωση της φουκόζης αυξήθηκε γραμμικά με την αύξηση του επιπέδου προσθήκης του προβιοτικού στο σιτηρέσιο. Το ύψος των λαχνών και το βάθος των κρυπτών στο τυφλό έντερο αυξήθηκαν γραμμικά με την αύξηση του επιπέδου προσθήκης προβιοτικού. Η αύξηση του επιπέδου προσθήκης είχε ως αποτέλεσμα τη γραμμική αύξηση του πάχους του γλυκοκάλυκα στο δωδεκαδάκτυλο ορνιθίων 14 και 42 ημερών.
Για το πείραμα Β, παρατηρήθηκε γραμμική αύξηση του ΣΒ και τετραγωνική επίδραση της κατανάλωσης της τροφής για τη συνολική διάρκεια του πειράματος με την αύξηση της συγκέντρωσης του ΜΑΕ στο σιτηρέσιο. Tα ορνίθια, που το σιτηρέσιό τους περιείχε αβιλαμυκίνη, είχαν υψηλότερη πεπτικότητα λιπαρών ουσιών σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ορνίθια. Oι βλεννοπρωτεΐνες του ειλεού των ορνιθίων στις επεμβάσεις με το ΜΑΕ είχαν υψηλότερο ποσοστό μαννόζης σε σχέση με το μάρτυρα, ενώ το ποσοστό της γαλακτόζης ήταν υψηλότερο στις επεμβάσεις Ε2 και Ε3 σε σύγκριση με τις επεμβάσεις C και Α. Στα ορνίθια 14 ημερών, η αύξηση του επιπέδου προσθήκης ΜΑΕ στο σιτηρέσιο είχε ως αποτέλεσμα την επίδραση στη συγκέντρωσης της μαννόζης και της Ν-ακετυλ-γαλακτοζαμίνης στο δωδεκαδάκτυλο, στη συγκέντρωση της μαννόζης,της γαλακτόζης και της φουκόζης στον ειλεό και στη συγκέντρωση της Ν-ακετυλ-γαλακτοζαμίνης στο τυφλό έντερο των πτηνών. Τέλος, με την αύξηση του επιπέδου προσθήκης ΜΑΕ παρατηρήθηκε γραμμική αύξηση του ύψους των λαχνών στον ειλεό ορνιθίων 42 ημερών.
Τα αποτελέσματα της παρούσης έρευνας παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την αποτελεσματική αντικατάσταση αντιμικροβιακών αυξητικών παραγόντων με πρόσθετα διατροφής που βασίζονται σε ζωντανούς μικροοργανισμούς ή σε ενεργές ουσίες φυτικών εκχυλισμάτων.
The aim of this thesis was to evaluate the effect of three inclusion levels of a probiotic (experiment A) and a phytogenic (experiment B) feed additive (PFA) on broiler growth performance, nutrient digestibility, mucin composition (monosaccharide ratio), mucosal morphometry, mucus layer staining intensity and mucus layer thickness along the broiler intestinal tract. One-day-old Cobb broilers were administrated basal diet (starter, grower, finisher) allocated into the following 5 experimental treatments: For experiment A, control C (BD, no additive), treatment P1, P2, P3 (108, 109, 1010 CFU of probiotic/kg of BD respectively) and treatment A (2,5 mg avilamycin/kg of BD). For experiment B, control C (BD, no additive), E1, E2, E3 (80, 125, 250 mg PFA/kg of BD) and A (2,5 mg avilamycin/kg BD).
For experiment A, overall BW gain was significantly higher in treatment P1 compared with P2, C and P3, with A being intermediate and not different from P1. Overall FCR values were significantly better for P1 and A compared with P2, C, and P3. Ileal apparent digestibility coefficients of CP and ether extract were higher in A. Mannose decreased linearly with increasing probiotic level in duodenum and ileum of 14-d-old broilers. N-acetyl-glucosamine and galactose decreased linearly, while fucose increased linearly with increasing probiotic feed inclusion level in 42-d-old broiler cecum. Cecal villus height and crypt depth increased linearly with probiotic inclusion level. Mucus layer thickness increased linearly with probiotic inclusion level in duodenum at 14 d and 42 d.
For experiment B, overall BWG increased linearly with increasing PFA level. Overall FI decreased quadratically with increasing PFA level. The overall FCR improved linearly with increasing PFA level. The avilamycin treatment had a significantly higher coefficients of ileal and total apparent digestibility of fat compared to the PFA treatments and C. In 14-day-old broilers, treatments E2 and E3 had higher duodenal mannose than treatments C, E1 and A. Ileal mannose was lower in treatment C compared with PFA treatments, and ileal Gal was higher in treatments E2 and E3 compared with C and A. Polynomial contrast analysis with respect to PFA inclusion level showed that in 14-day-old broilers there was a linear increase in duodenal mannose and a quadratic effect in duodenal N-acetyl-galactosamine with increasing PFA level. Ileal Gal and Man increased linearly with PFA inclusion level. However, increasing PFA inclusion level resulted in a linear decrease of ileal fucose and cecal N-acetylgalactosamine. Increasing dietary PFA inclusion level showed a pattern of linear increase of ileal Vh in 42-day-old broilers.
In conclusion, this study provides evidence that probiotic and phytogenic feed additive inclusion level affects the performance and a number of parameters of intestinal ecology in broilers.
