Ορισμός περιβαλλοντικά ευαίσθητων πειοχών της Ελλάδος στην ερημοποίηση

Abstract

Το φαινόμενο της ερημοποίησης στις μέρες μας θεωρείται ως σημαντικότατη απειλή για τη γεωργική γη, που σχετίζεται άμεσα με τις κλιματικές συνθήκες αλλά και τη μη ορθολογική χρήση των εδαφικών πόρων εκ μέρους του ανθρώπου. Η συστηματική μελέτη του φαινομένου κατά τη σύγχρονη εποχή ξεκίνησε με αφορμή την ξηρασία που έπληξε περιοχές της Υποσαχάριας Αφρικής την περίοδο 1968 - 1973 και επανεμφανίστηκε το 1975, αναγκάζοντας τον ΟΗΕ, στη Συνδιάσκεψη στο Ναϊρόμπι το 1977, να αναγνωρίσει την ερημοποίηση ως ένα σοβαρό διεθνές πρόβλημα, ενώ στις 17 Ιουνίου 1994 υπογράφεται η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης (United Nations Convention to Combat Desertification), με ειδικό παράρτημα για τις χώρες της Μεσογείου (Annex IV). Η Σύμβαση μπαίνει παγκοσμίως σε εφαρμογή από το Δεκέμβριο του 1996, ενώ στη χώρα μας κυρώνεται από τη Βουλή των Ελλήνων στις 28 Φεβρουαρίου 1997 και καθίσταται Νόμος του Κράτους (Ν.2468/97), επιβάλλοντας τη Σύνταξη Εθνικού Προγράμματος Δράσης. Το 2001, η Εθνική Επιτροπή κατά της Ερημοποίησης συντάσσει το σχέδιο αυτό το οποίο γίνεται αποδεκτό με Κοινή Υπουργική Απόφαση. Σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης χρηματοδοτείται μια σειρά προγραμμάτων μεταξύ των οποίων και το περιβαλλοντικό πρόγραμμα DGXII, προκειμένου να διαμορφωθεί μια πληρέστερη εικόνα σχετικά με τα ζητήματα της ερημοποίησης, τμήμα του οποίου συνιστά και το πρόγραμμα MEDALUS, το οποίο εκπονήθηκε σε 3 φάσεις: 4. MEDALUS I (χρονική διάρκεια - Ιανουάριος 1991 ως Δεκέμβριος 1992, αριθμός συμμετεχόντων φορέων - 17) 5. MEDALUS II (χρονική διάρκεια - Ιανουάριος 1993 ως Σεπτέμβριος 1995, αριθμός συμμετεχόντων φορέων - 44) 6. MEDALUS III (χρονική διάρκεια - Ιανουάριος 1996 ως Δεκέμβριος 1998) Στα πλαίσια του προγράμματος MEDALUS αναπτύσσεται η μεθοδολογία εκτίμησης των Περιβαλλοντικά Ευαίσθητων Περιοχών - ΠΕΠ (Environmental Sensitive Areas - ESA). Με την παρούσα εργασία επιχειρείται η εφαρμογή αυτής της μεθοδολογίας για εκτίμηση των Περιβαλλοντικά Ευαίσθητων Περιοχών στην ερημοποίηση στον Ελλαδικό χώρο.

Desertification nowadays is regarded as a major threat to agricultural land, which is directly related to climatic conditions and the sustainable use of land resources from man. The systematic study of the phenomenon in the modern era began due to the wory about the consequences of the severe drought in Sub-Saharan Africa in the period 1968 - 1973 and its repetition in 1975. This situation forced the UN Conference in Nairobi in 1977 to characterise desertification as a major international problem while on June 17, 1994 and signed the UN Convention to Combat Desertification (United Nations Convention to Combat Desertification), with a special annex for the Mediterranean (Annex IV). The Convention came into force globally in December 1996 and it was ratified in Greece by the Greek Parliament on February 28, 1997 and became law of the State (N.2468/97), imposing the Editinf of National Programme of Action. In 2001, the National Committee on Desertification prepares the plan which is accepted by Ministerial Decision. European Union funded a series of programs including the environmental program DGXII, in order to provide a better knowledge on the issues of desertification, part of which constitutes the program MEDALUS. The MEDALUS program developed a methodology for estimating Environmental Sensitive Areas. Current paper attempts to apply this methodology for assessing the Environmental Sensitive Areas to desertification in Greece.