Συνθήκες και προϋποθέσεις μετάβασης από την καλλωπιστική στην λαχανευόμενη αστική γεωργία

Abstract

Τα τελευταία έτη έχει αρχίσει να αναδεικνύεται ο πολυλειτουργικός χαρακτήρας της αστικής γεωργίας και η συμβολή της στη στήριξη και ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών και στη δημιουργία «βιώσιμων πόλεων». Η αστική γεωργία δεν παράγει μόνο υλικά προϊόντα, αλλά και δημόσια αγαθά που δεν αποτιμώνται στην αγορά, όπως φύση, τοπία, υγεία κλπ. Οι διαφορετικές προσεγγίσεις του όρου της αστικής γεωργίας είναι δύσκολο να γίνουν με ακρίβεια, αφού το πώς ορίζεται διαφέρει από χώρα σε χώρα. Τα παραδείγματα σε όλο τον κόσμο αναδεικνύουν την αυξανόμενη τάση, την διαφορετική προσέγγιση, τονίζοντας τις γεωγραφικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτιστικές διαφοροποιήσεις. Η παρούσα μελέτη εξετάζει τη συμβολή της αστικής γεωργίας στον αστικό ιστό και έμφαση δίνεται στις προϋποθέσεις και τις συνθήκες για την μετάβαση από την αποκλειστικά καλλωπιστική χρήση των φυτών στην πόλη, στην λαχανευόμενη αστική γεωργία. Στην Ελλάδα η αστική γεωργία κάνει την εμφάνισή της σχετικά πρόσφατα ως επακόλουθο της οικονομικής ύφεσης. Η πιο διαδεδομένη μορφή της είναι οι δημοτικοί αστικοί λαχανόκηποι. Η ανάγκη όμως για ποιοτικά και υγιεινά τρόφιμα σε συνδυασμό με την ανάγκη των πολιτών για επαφή με την φύση, διευρύνουν περισσότερο από ποτέ τις εφαρμογές της: ταράτσες, μπαλκόνια, κενά οικόπεδα, δημοτικά παρτέρια και λοιπά είναι κάποια ενδεικτικά πεδία. Η λογική που επικρατεί ότι το αστικό πράσινο είναι μόνο για εξωραιστικό σκοπό, καλό θα ήταν να αλλάξει και να ακολουθήσει τα παραδείγματα του εξωτερικού, για ένταξη της αστικής καλλιέργειας στον αστικό σχεδιασμό. Η μετάβαση αυτή προϋποθέτει ατομική συμμετοχή και κυρίως στήριξη από τοπικούς φορείς. Στην εργασία αυτή προτείνονται παραδείγματα συνδυασμού πλήθους βρώσιμων φυτών με γνώμονα τόσο την αισθητική όσο και λειτουργική τους σημασία για χρήση σε ποικίλες εφαρμογές στις κλιματικές συνθήκες της Ελλάδας. Με τη στήριξη των τοπικών φορέων, το εγχείρημα μπορεί να γίνει επιτυχημένο και να αποτελέσει την αρχή για περισσότερο βιώσιμες πόλεις στην χώρα μας

In recent years it has begun to emerge, the multifunctional nature of urban agriculture and its contribution to the support and development of local communities and the creation of "sustainable cities". Urban agriculture not only produces tangible products, but also public goods that are not valued in the market like nature, landscapes, health etc. Urban agriculture has however so many definitions, as many locations. Different approaches to the condition of “urban agriculture” as it is difficult to accurately due to definition vary from country to country and from field research. Examples around the world highlight the growing trend, but mainly different approach in each case, highlighting the differences not only geographical but also the social, economic and cultural. This study examines the contribution of urban agriculture into the urban fabric and specifically assessing the general trend in the world for the acceptance of urban agriculture in all its forms, outlines the conditions for the transition from exclusively ornamental use of plants on cities to urban agriculture - horticulture. Also, the present study focuses on urban agriculture cases in developed and developing countries, mainly due to ornamental approach to urban green space compared with the trend or not to urban agriculture. The main objective is to evaluate examples of urban agriculture around the world and in Greece, highlighting the problems and benefits and associated or dissociated urban design and landscape architecture, the culture in the urban fabric. Urban agriculture is arising lately, in Greece, due to economical crisis. Community Gardens are the most common urban agriculture applications in Greece. However, the need for quality and healthy products, as well as the need of city citizens for contact with nature, is leading to the integration of urban agriculture in most areas. Terraces, balconies, vacant lots and many more. The rationale prevailing that urban green is just for embellishment purposes, must change and follow the examples from abroad, for integration of urban culture in urban planning. This transition requires individual participation but mainly supported by local operators. With the support of local stakeholders, the project can be successful and be a start on more sustainable cities in Greece