Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης του εμπλουτισμού της τροφής με δύο φλαβονοειδή, την εσπεριδίνη και την ναρινγίνη επί της συγκέντρωσης ορισμένων ιχνοστοιχείων στο αυγό. Η παρουσία των φλαβονοειδών με γνωστή αντιοξειδωτική δράση ίσως να οδηγεί τον οργανισμό να χρησιμοποιήσει με φειδώ τα υπόλοιπα ιχνοστοιχεία που εμπλέκονται στο αντιοξειδωτικό σύστημα και αυτό ίσως αντικατοπτρίζεται στο αυγό (πχ αυξημένη συγκέντρωση Se).
Για τις ανάγκες του πειράματος, το οποίο διήρκησε 63 ημέρες, χρησιμοποιήθηκαν 72 όρνιθες ωοπαραγωγής του υβριδίου Lohmann Brown (ηλικίας 54 εβδομάδων). Οι όρνιθες κατανεμήθηκαν σε έξι ομάδες: την ομάδα του μάρτυρα (Μ) (χωρίς τη χορήγηση κανενός πρόσθετου), την ομάδα Ε1 (χορήγηση 750 mg εσπεριδίνης/ kg σιτηρεσίου), την ομάδα Ε2 (χορήγηση 1500 mg εσπεριδίνης/ kg σιτηρεσίου), την ομάδα Ν1 (χορήγηση 750 mg ναρινγίνης/ kg σιτηρεσίου), την ομάδα Ν2 (χορήγηση 1500 mg ναρινγίνης/ kg σιτηρεσίου) και την ομάδα VΕ (χορήγηση 200 mg βιταμίνης Ε / kg σιτηρεσίου), ενώ ακόμη συλλέχθηκαν οχτώ αυγά ανά επέμβαση για περαιτέρω ανάλυση.
Από τα ιχνοστοιχεία, επιλέχτηκαν να μελετηθούν τα ιχνοστοιχεία εκείνα που εμπλέκονται στο αντιοξειδωτικό σύστημα μέσω ενζύμων, διάφορα τοξικά και ορισμένα
ii
πλαστικά. Η συγκέντρωση των στοιχείων As, Ca, Cd, Co, Cr, Cu, Fe, Mg, Mn, Mo, Ni, Pb, Sb, Se, Sr, V και Zn από δείγματα λεκίθου και ασπραδιού του αυγού, προσδιορίστηκαν με τη μέθοδο της φασματομετρίας μαζών επαγωγικά συνδεδεμένου πλάσματος (ICP-MS).
Όπως παρατηρήθηκε, η χορήγηση στο σιτηρέσιο των ωοπαραγωγών ορνίθων των δύο φλαβονοειδών, σε οποιαδήποτε συγκέντρωση δεν επηρέασε σημαντικά το βάρος του αυγού, του ασπραδιού και της λεκίθου. Η προσθήκη εσπεριδίνης σε συγκέντρωση των 750 mg/kg σιτηρεσίου, αύξησε τη συγκέντρωση των ιχνοστοιχείων Ca, Cr, Cu, Fe, Mg, Ni, Pb, Sr και Zn σε σχέση με την επέμβαση του μάρτυρα στη λέκιθο του αυγού ενώ στο ασπράδι μείωσε τη συγκέντρωση του Co και αύξησε αυτή του Ni. Η προσθήκη εσπεριδίνης σε συγκέντρωση των 1500 mg/kg σιτηρεσίου, αύξησε τη συγκέντρωση του Pb σε σχέση με την επέμβαση του μάρτυρα στη λέκιθο του αυγού και μείωσε τη συγκέντρωση του Sb ενώ στο ασπράδι μείωσε τη συγκέντρωση του Co και αύξησε αυτή των Pb και Sr. Η προσθήκη ναρινγίνης σε συγκέντρωση των 750 mg/kg σιτηρεσίου, αύξησε τις συγκεντρώσεις των ιχνοστοιχείων Ca, Cr, Fe, Ni ενώ ακόμη μείωσε τις συγκεντρώσεις των ιχνοστοιχείων του Co και Sb στη λέκιθο του αυγού πάντα σε σχέση με την επέμβαση του μάρτυρα. Στο ασπράδι επέφερε μείωση των Ca, Co, Mn και Sb και αύξηση των Cd, και Ni. Η προσθήκη ναρινγίνης σε συγκέντρωση των 1500 mg/kg σιτηρεσίου μείωσε, σε σχέση με την επέμβαση του μάρτυρα, τη συγκέντρωση του Sb αλλά μετέβαλλε θετικά τις συγκεντρώσεις των ιχνοστοιχείων Cd, Cr, Cu, Ni και V στη λέκιθο του αυγού. Στο ασπράδι επέφερε μείωση των Ca, Co, Mn και Sb και αύξηση των Cd, Cr, Cu, Ni και V. Η προσθήκη βιταμίνης Ε σε συγκέντρωση 200 mg/kg, σε σχέση με την επέμβαση του μάρτυρα, μείωσε τη συγκέντρωση του Co τόσο στο ασπράδι όσο και στη λέκιθο του αυγού ενώ επίσης παρατηρήθηκε αύξηση του Sb στο ασπράδι του αυγού. Επίσης, αξίζει να τονιστεί ότι στο στοιχείο Se διαπιστώθηκε διαφοροποίηση μόνο μεταξύ των επεμβάσεων με τις υψηλές συγκεντρώσεις φλαβονοειδών (Ε2, Ν2). Δεν διέφεραν στατιστικώς οι επεμβάσεις σε σχέση με το μάρτυρα παρότι κατά 6% υψηλότερη η συγκέντρωσής του στην επέμβαση Ε2 και κατά 23 % χαμηλότερη στη Ν2. Η συγκέντρωσή του στη λέκιθο δεν φάνηκε να επηρεάζεται σε καμία επέμβαση, ανεξαρτήτως επιπέδου χορήγησης των δύο φλαβονοειδών.
iii
Η ενσωμάτωση εσπεριδίνης και ναρινγίνης οδήγησε σε αύξηση της συγκέντρωσης στη λέκιθο και το ασπράδι αρκετών ιχνοστοιχείων τόσο απαραίτητων όσο και τοξικών. Ο μηχανισμός δράσης ίσως να σχετίζεται με το φαινόμενο δημιουργίας χηλικών ενώσεων. Οι διαφορετικές τιμές συγκέντρωσης μεταξύ του ίδιου ιχνοστοιχείου στη λέκιθο και το ασπράδι που κατά κανόνα είναι υψηλότερες στη λέκιθο ίσως οφείλονται στο φυσιολογικό ρόλο της λεκίθου καθώς εκεί βρίσκονται τα περισσότερα στοιχεία με σκοπό να μεταφερθούν αποτελεσματικά μέσω του λεκιθικού σάκου στο αναπτυσσόμενο έμβρυο. Συμπερασματικά, η παρουσία των φλαβονοειδών οδήγησε σε διαφοροποίηση της εναπόθεσης ορισμένων ιχνοστοιχείων στη λέκιθο και το ασπράδι.
The purpose of this graduate study was to investigate the effect of addition of two flavonoids, namely hesperidin and naringin on the concentration of certain trace elements in the egg. The presence of flavonoids with known antioxidant activity may lead the body to use sparingly the other trace elements involved in the antioxidant system and this may be reflected in the egg (eg increased concentration of Se).
For the purposes of the experiment, which lasted 63 days, 72 Lohmann Brown hens (54 weeks old) were used. The hens were divided into six groups: the control group (M) (fed a basal diet) group E1 (hesperidin at 750mg / kg diet), group E2 (at 1500 mg hesperidin / kg diet), group N1 (naringin at 750mg / kg diet), group N2 (naringin at 1500mg / kg diet) and group VE (200 mg vitamin E / kg diet). Additionally, eight eggs per group were collected for further analysis.
Several trace elements were selected to be investigated including those involved in the antioxidant system and some toxic ones. The concentration of elements As, Ca, Cd, Co, Cr, Cu, Fe, Mg, Mn, Mo, Ni, Pb, Sb, Se, Sr, V and Zn in yolk and egg white samples were determined by the method of mass spectroscopy inductively coupled plasma (ICP-MS).
As observed, administration of the two flavonoids in feed, at any concentration, did not to significantly affect the weight of the egg, the egg white and yolk. Addition of
v
hesperidin at a concentration of 750 mg / kg diet, increased the concentration of trace elements Ca, Cr, Cu, Fe, Mg, Ni, Pb, Sr and Zn in egg yolk, compared to control treatment while in egg white reduced the concentration of Co and increased that of Ni. Addition of hesperidin at 1500 mg / kg diet, compared to control, increased the concentration of Pb and reduced the concentration of Sb in egg yolk while in albumen reduced the concentration of Co and increased that of Pb and Sr. Addition of naringin at a concentration of 750 mg / kg diet, increased compared to control, the concentration of Ca, Cr, Fe, Ni and reduced the concentrations of trace elements Co and Sb in egg yolk while in albumen reduced Ca, Co, Mn and Sb and increased Cd and Ni. Addition of naringin at a concentration of 1500 mg / kg diet lowered, in comparison to the control, the concentration of Sb but positively altered the concentrations of Cd, Cr, Cu, Ni and V in the egg yolk. In the white reduced Ca, Co, Mn and Sb and increased Cd, Cr, Cu, Ni and V. Addition of vitamin E at 200 mg per kg diet, compared to the control, reduced the concentration of Co in both the egg white and the yolk and also increase of Sb concentration in egg white. Also, it is worth highlighting that Se concentration differed only between the two treatments with the high concentrations of flavonoids (E2, N2). No statistically significant differences were noted compared to the control although the concentration was of 6% higher in E2 and 23% lower in N2. Se concentration in the yolk was not influenced by any level of administration of the two flavonoids.
The incorporation of hesperidin and naringin led to increased concentration in the yolk and the white of several trace elements both essential and toxic. The mechanism of action may be related to the chelation of elements. The difference in concentration between the same trace element in yolk and egg white, typically higher in yolk, perhaps is due to the physiological role of yolk where most elements are deposited in order to be transported through the yolk sac to the developing embryo. In conclusion, the presence of flavonoids has led to differentiation of the deposition of certain trace minerals in the yolk and albumen.
