Abstract:
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της επίδρασης απορρόφησης ιχνοστοιχείων σε υδροπονική καλλιέργεια πιπεριάς. Τα πειραματικά δεδομένα προέρχονται από καλλιέργεια σε κλειστό υδροπονικό σύστημα NFT, μέσω θρεπτικού διαλύματος συγκεκριμένων συγκεντρώσεων με βάση τις απαιτήσεις των φυτών (Savvas, Adamidis, 1999). Το φυτικό υλικό που χρησιμοποιήθηκε, αποτελείτε από ποικιλίες τεσσάρων από τους πιο αντιπροσωπευτικούς τύπους «γλυκών πιπεριών» (capsicumannum L.) που καλλιεργούνται στην Ελλάδα. Οι τύποι αυτοί είναι, California wonder (Orangery), Charleston (Sammy), Bell (Sondela) Φλωρίνης(Bellisa). Επίσης, χρησιμοποιήθηκε και μια ποικιλία (Sammy) εμβολιασμένων με το υποκείμενο RS10. Με βάση τις συγκεντρώσεις των ιχνοστοιχείων Mn, Zn, Fe, B και του Na
στο διάλυμα τροφοδοσίας και στους ιστούς των φυτών ( ρίζα,
φύλλα, καρποί), τις αθροιστικές καταναλώσεις ύδατος και τα χλωρά– ξηρά βάρη των φυτών σε συνάρτηση με τον χρόνο, έγινε υπολογισμός των συγκεντρώσεων απορρόφησης. Οι συγκεντρώσεις όλων των ιχνοστοιχείων ελήφθησαν με διάφορες χημικές μεθόδους (φασματομετρία ατομικής εκπομπής, φασματοφωτομετρία ατομικής απορρόφησης, φασματοφωτόμετρο, πυραντήριο, κ.α). Τα φυτά πιπεριάς, παρουσίασαν υψηλές καταναλώσεις νερού κατά την περίοδο
των υψηλών θερμοκρασιών που οφείλεται στην έντονη διαπνοή των φυτών. Σε σύγκριση μεταξύ εμβολιασμένων και αυτόρριζων φυτών, παρατηρήθηκε ότι τα εμβολιασμένα φυτά παρουσίασαν μεγαλύτερη κατανάλωση νερού σε σχέση με τα μη εμβολιασμένα φυτά. Όσον αφορά στις συγκεντρώσεις ιχνοστοιχείων, ιδιαίτερα στοιχεία ελήφθησαν στις συγκεντρώσεις Na, στο πώς επηρεάζει την βιομάζα των
φυτών και πως η αλληλεπίδραση με το Ca επηρέασε τις συγκεντρώσεις στους ιστούς. Από τα μεταλλικά στοιχειά, διαπιστώθηκε πόσο επηρεάζεται η διαλυτότητα τους στο ριζόστρωμα από το pH και από τον ανταγωνισμό των μακροστοιχείων με αποτέλεσμα την μειωμένη απορρόφηση από τα υπέργεια τμήματα. Το βόριο επηρεάστηκε λιγότερο από τις τιμές pH, αλλά παρεμποδίστηκε ιδιαιτέρως από τις συγκεντρώσεις Ca. Σε επίπεδο ποικιλιών οι συγκεντρώσεις χλωρού και ξηρού βάρους στους ιστούς ήταν μεγαλύτερες για τα μη εμβολιασμένα φυτά σε σχέση με εμβολιασμένα.
