Προσδιορισμός του γλυκαιμικού δείκτη και του γλυκαιμικού φορτίου έξι ποικιλιών ελληνικού μελιού

Abstract

Τίτλος: Προσδιορισμός του γλυκαιμικού δείκτη και του γλυκαιμικού φορτίου έξι ποικιλιών ελληνικού μελιού Υπόβαθρο και στόχος: Η κατανάλωση του μελιού φαίνεται να επιδρά ευνοϊκά στην γλυκαιμική απόκριση σε σύγκριση με τη γλυκόζη. Προηγούμενες μελέτες δείχνουν αντικρουόμενα αποτελέσματα ως προς την επίδραση των συστατικών του και της γεωγραφικής του προέλευσης στο γλυκαιμικό δείκτη. Σκοπός της μελέτης είναι ο προσδιορισμός του γλυκαιμικού δείκτη (ΓΔ) και του γλυκαιμικού φορτίου (ΓΦ) έξι ποικιλιών ελληνικού μελιού (πεύκο, έλατο, ερείκη, εσπεριδοειδή, θυμάρι και καστανιά) και έπειτα διερεύνηση της επίδρασής τους στις μεταγευματικές συγκεντρώσεις ινσουλίνης σιέλου και στο υποκειμενικό αίσθημα όρεξης και κορεσμού. Μεθοδολογία: 11 υγιείς εθελοντές ηλικίας 26,6 ± 6,5 έτη και ΔΜΣ 23,8 ± 4,1 kg/m2 (μ.τ. ± S.E.M ) κατανάλωσαν τυχαιοποιημένα έξι ροφήματα μελιού και τρία γλυκόζης (τρόφιμο ελέγχου) που απέδιδαν 50g διαθέσιμων υδατανθράκων. Οι γλυκαιμικοί δείκτες υπολογίστηκαν σύμφωνα με τη συνιστώμενη μέθοδο του FAO. Η συλλογή σιέλου για τον προσδιορισμό των συγκεντρώσεων ινσουλίνης πραγματοποιήθηκε στους χρόνους 0, 60 και 120 λεπτά και η συμπλήρωση της οπτικής αναλογικής κλίμακας (VAS) 100mm στους χρόνους 0 και 120 λεπτά. Αποτελέσματα: Τα μέλια από έλατο και καστανιά απέδωσαν μέτριο ΓΔ (<70), ενώ όλες οι ποικιλίες κατατάχθηκαν ως χαμηλού ή μετρίου ΓΦ (<20) στην κλίμακα της γλυκόζης. Υπήρχε σημαντική κύρια επίδραση του χρόνου στις συγκεντρώσεις γλυκόζης του αίματος, ινσουλίνης σιέλου και στις εκτιμήσεις της υποκειμενικής πείνας (p<0.05). Η ποικιλία μελιού επηρέασε σημαντικά τις συγκεντρώσεις γλυκόζης, τις τιμές iAUC και το ΓΔ/ΓΦ (p<0.05). Η κατανάλωση των ροφημάτων μελιού και της γλυκόζης επέδρασαν παρόμοια στις τιμές iAUC της ινσουλίνης σιέλου και στην αύξηση του υποκειμενικού αισθήματος της πείνας. Η περιεκτικότητα των μελιών σε σακχαρόζη συσχετίστηκε αρνητικά με το γλυκαιμικό φορτίο (p<0.05). Συμπεράσματα: Η κατανάλωση μελιού από έλατο και καστανιά φαίνεται να αποτελεί καλύτερη επιλογή ανάμεσα στις διαθέσιμες ποικιλίες. Παρ’ όλα αυτά χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση της επίδρασης των χαρακτηριστικών των ελληνικών μελιών σε δείκτες υγείας.

Title: Determination of the glycemic index and glycemic load of six Greek honey varieties Background: Honey consumption seems to affect favorably the glycemic response compared to glucose. Previous studies show conflicting results on glycemic index as its ingredients and geographic region are concerned. The purpose of this study was to determine the glycemic index (GI) and glycemic load (GL) of six Greek honey varieties (pine, fir, heather, citrus, thyme and chestnut) and then, investigate their effect on salivary insulin concentrations and subjective appetite and satiety. Methods: 11 metabolically healthy volunteers (26,6 ± 6,5 years of age and BMI 23,8 ± 4,1kg/m2 (mean ± SEM)), consumed randomly six honey and three glucose beverages (control meal) that provided 50g available carbohydrates. The GI’s were calculated by using the FAO recommended method. Saliva samples were collected at baseline, 60min and 120min after each beverage. Appetite and satiety were assessed by using visual analogue scales (VAS) at baseline and 120min. Results: Honeys from fir and chestnut provided a medium GI (<70), while the GL remained low or medium in all varieties (<20 on glucose scale). There was a significant main effect of time on blood glucose, salivary insulin and subjective hunger ratings (p<0.05). Honey variety showed a statistically significant effect on blood glucose, iAUC for glucose and GI/GL values (p<0.05). Moreover, in all beverages a similar increase on salivary insulin concentrations and subjective hunger was observed. Sucrose content of honeys was inversely associated with GL (p<0.05). Conclusions: Fir and chestnut honey consumption seem to be a better choice between the six varieties. However, further investigation is needed concerning the effect of Greek honeys on biological indices.