Επίδραση της κατανάλωσης ελληνικών ποικιλιών μελιού στις συγκεντρώσεις λεπτίνης και γκρελίνης σιέλου, σε υγιείς εθελοντές

Abstract

Η κατανάλωση μελιών με διαφορετικές τιμές γλυκαιμικού δείκτη, επιδρούν στο αίσθημα της υποκειμενικής πείνας και του κορεσμού, χωρίς ωστόσο να είναι γνωστή η επίδρασή της σε ορμόνες όπως η ινσουλίνη, η λεπτίνη και η γκρελίνη σιέλου. Σκοπός της μελέτης είναι να ερευνηθεί η επίδραση τριών ελληνικών ποικιλίων μελιού με διαφορετικούς γλυκαιμικούς δείκτες (μεσαίου ΓΔ: έλατο, υψηλού ΓΔ: ερείκη - πεύκο), στο αίσθημα της υποκειμενικής όρεξης, μέσω της αξιολόγησης των συγκεντρώσεων των μεταγευματικών ορμονών σιέλου και των οπτικών αναλογικών κλιμάκων. Μεθοδολογία: 12 υγιείς εθελόντριες, ηλικίας 25.2 (23.6, 26.8) ετών και με Δείκτη Μάζας Σώματος 23.2 (19.5, 26.0) kg/m2, κατανάλωσαν με τυχαία σειρά 3 ροφήματα μελιού και 2 ροφήματα γλυκόζης (τρόφιμο αναφοράς), τα οποία απέδιδαν 50g διαθέσιμων υδατανθράκων. Πραγματοποιήθηκε συλλογή τριχοειδικού αίματος και σιέλου για τον προσδιορισμό του σακχάρου και της ινσουλίνης στους χρόνους 0’, 60’ και 120’ και συλλογή σιελικής λεπτίνης και γκρελίνης στους χρόνους 0’ και 120’. Η υποκειμενική όρεξη (πείνα, κορεσμός, επιθυμία για φαγητό) αξιολογήθηκαν μέσω της συμπλήρωσης των οπτικών αναλογικών κλιμάκων VAS 100mm, στους χρόνους 0’ και 120’. Αποτελέσματα: Υπήρξε στατιστικά σημαντική κύρια επίδραση του χρόνου στις συγκεντρώσεις γλυκόζης αίματος (p<0.001), ινσουλίνης σιέλου (p<0.001) και γκρελίνης σιέλου (p=0.002). Οι συγκεντρώσεις γκρελίνης σιέλου μειώθηκαν σημαντικά μετά την κατανάλωση και των τριών ποικιλιών μελιού (p<0.05). Το αίσθημα της υποκειμενικής πείνας αυξήθηκε σημαντικά μετά την κατανάλωση μελιών από έλατο και ερείκη (p<0.05), ενώ έτεινε να μειωθεί μετά από το πεύκο (p=0.058). Το αίσθημα του υποκειμενικού κορεσμού έτεινε να μειωθεί μετά την κατανάλωση έλατου και πεύκου (p=0.058), αλλά όχι στατιστικά σημαντικά, ενώ δεν επηρεάστηκε μετά την κατανάλωση ερείκης (p=0.180). Συμπεράσματα: Όλα τα είδη των μελιών, ανεξαρτήτως του ΓΔ, μείωσαν τις συγκεντρώσεις γκρελίνης σιέλου, χωρίς να επηρεάζεται η συγκέντρωση της ινσουλίνης ή της λεπτίνης. Περισσότερες μελέτες απαιτούνται για να διερευνηθούν οι επιδράσεις των ελληνικών ποικιλιών μελιού στο σύνθετο ζήτημα που αφορά την όρεξη. Λέξεις Κλειδιά: Μέλι, Σίελος, Ινσουλίνη Σιέλου, Λεπτίνη Σιέλου, Γκρελίνη Σιέλου

Honey consumption with different values of glycemic index (GI), affects the sense of subjective hunger and satiety, although it is unknown how it influences other hormones such as insulin, leptin and ghrelin in saliva. The purpose of this study is to examine the effect of three, Greek honey varieties with different GI (medium GI: fir, high GI: heather - pine) in the feeling of subjective appetite, through the assessment of the postprandial’s salivary hormones concentrations and the use of visual analogue scales. Methods: 12 healthy volunteers, aged 25.2 (23.6, 26.8) years and Body Mass Index of 23.2 (19.5, 26.0) kg/m2, consumed randomly three honey drinks and two glucose beverage (control food) which yielded 50g of available carbohydrates. Capillary blood and saliva collected for determining glucose and insulin at baseline, 60’ and 120’ min and collect salivary leptin and ghrelin at baseline and 120’. The subjunctive appetite (hunger, satiety, desire to eat) were evaluated on visual analogue scales VAS 100mm at baseline and 120’. Results: There was a significant main effect of time on blood glucose concentrations (p<0.001), salivary insulin (p<0.001) and salivary ghrelin (p=0.002). Salivary ghrelin concentrations decreased significantly after the consumption of all honey varieties (p<0.05). Subjective hunger was significantly increased after the consuming of fir and heather (p<0.05) and tended to decline after pine (p<0.058). Subjective satiety tended to decrease after the consuming of fir and pine (p=0.058) but not statistically significant, while not affected after the consumption of heather (p=0.180). Conclusions: All kinds of honeys, regardless of their GI, decreased the salivary ghrelin concentrations, without affecting insulin or leptin. More studies are needed to investigate the effects of Greek honey varieties, on the complex issue of appetite. Keywords: Honey, Saliva, Salivary Insulin, Salivary Leptin, Salivary Ghrelin