Επίδραση των παραπροϊόντων ψαριών ιχθυοκαλλιέργειας στη βιοιαθεσιμότητα του σιδήρου

Abstract

Η μείωση των αποβλήτων τροφίμων αποτελεί έναν από τους προς επίτευξη στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ειδικότερα, έμφαση δίνεται στη μετατροπή τους σε ουσιώδη στοιχεία με σκοπό την αποδοτική τους χρήση. Υπό αυτό το πρίσμα, η αξιοποίηση των παραπροϊόντων της ιχθυοκαλλιέργειας προσελκύει το ενδιαφέρον προσφέροντας πλήθος ευκαιριών σε ερευνητικό, περιβαλλοντικό και οικονομικό επίπεδο. Συγχρόνως, η έλλειψη σιδήρου αναδεικνύεται σε ένα μείζον διατροφικό πρόβλημα, ευρέως απαντώμενο, αποκτώντας χαρακτήρα ζητήματος δημόσιας υγείας με επιδημικές διαστάσεις. Ως εκ τούτου, απώτερο στόχο της έρευνας αποτελεί η πλήρης αξιοποίηση των παραπροϊόντων σε ευρεία κλίμακα και δη της χρήσης συγκεκριμένων εξ΄ αυτών ως ενισχυτές της βιοδιαθεσιμότητας του σιδήρου. Σκοπό της εν λόγω μεταπτυχιακής μελέτης αποτελεί η αξιολόγηση in vitro της επίδρασης των παραπροϊόντων ψαριών κρανιού ιχθυοκαλλιέργειας στην απορρόφηση του σιδήρου. Τα δείγματα που αναλύθηκαν παρελήφθησαν από το ΕΛΚΕΘΕ (Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών) όπου τεμαχίστηκαν και λυοφιλιώθηκαν. Τα μέρη του ψαριού κρανιού μικρού και μεγάλου μεγέθους τα οποία μελετήθηκαν είναι τα εξής: κόκκαλα, βράγχια, κεφάλι, εντόσθια, δέρμα, πτερύγια και φιλέτο. Ωστόσο, κατ΄ αυτόν τον τρόπο δεν κατέστη δυνατή η διερεύνηση της επίδρασής τους στη βιοδιαθεσιμότητα πρόσθετου σιδήρου, με το μοντέλο μίμησης της πέψης in vitro. H προσθήκη σιδήρου σε συνδυασμό με τον ευρύτερο πειραματικό σχεδιασμό που ακολουθήθηκε δεν οδήγησε σε ασφαλή συμπεράσματα.

The reduction of food waste is one of the objectives of the European Union to be achieved. In particular, emphasis is placed on turning them into essential elements for their efficient use. In this respect, the exploitation of fish culture by-products attracts interest, offering a wealth of research, environmental and economic opportunities. At the same time, iron deficiency emerges as a major nutritional problem, largely encountered, by becoming a public health issue with epidemic proportions. Therefore, the ultimate goal of the research is to make full use of large-scale by-products, in particular the use of certain of them as enhancers on the bioavailability of iron. The target of this master thesis is the evaluation of the effect of fish culture meager fish by-products on the absorption of iron. The samples which were analyzed were taken up by the HCMR (Hellenic Centre for Marine Research), where they were cut and lyophilized. The parts of small and big meager that were studied are the following: bones, gills, head, guts, skin, fins and fillet. In this way it was possible to investigate their effect on the bioavailability of extra iron, with the imitation model of in vitro digestion. However, in this way it was not possible to investigate their effect on the bioavailability of additional iron, with the imitation model of in vitro digestion. The addition of iron in combination with the wider experimental design followed did not lead to safe conclusions.