Το φαινόμενο της περίσσειας σωματικού λίπους σε άτομα φυσιολογικού βάρους και το κατά πόσο ο δείκτης µάζας σώματος είναι αξιόπιστος σε αυτήν την ομάδα

Abstract

Σκοπός: Η αξιολόγηση της περίσσειας σωµατικού λίπους σε άτοµα µε φυσιολογικό δείκτη µάζας σώµατος και κατά πόσο αξιόπιστος είναι ο δείκτης µάζας σώµατος σε αυτήν την οµάδα.

Εξεταζόµενοι και µεθοδολογία: Στην µελέτη συµµετείχαν και µελετήθηκαν 753 υγιή άτοµα, από τα οποία τα 350 ήταν άντρες και τα 403 ήταν γυναίκες. Το εύρος της ηλικίας διακυµάνθηκε από τα 19 εώς τα 47 χρόνια ζωής, µε δείκτη µάζας σώµατος από 18.5 έως 24,9 kg/m2 ( δηλαδή στην κατηγορία του φυσιολογικού δείκτη µάζας σώµατος). Στον κάθε εθελοντή ξεχωριστά έγιναν οι παρακάτω ανθρωποµετρικές µετρήσεις: ύψος, σωµατικό βάρος, περιφέρεια λαιµού, ισχύων και µέσης. Επίσης, προσδιορίστηκαν οι ανθρωποµετρικοί δείκτες: Δείκτης Μάζας Σώµατος, δείκτης περιφέρειας µέσης προς ύψος και ο δείκτης περιφέρειας µέσης προς ισχύων . Ο προσδιορισµός του σωµατικού λίπους έγινε µε την µέθοδο απορροφησιοµετρίας ακτινών Xδιπλής ενέργειας, DEXA or DXA. Πραγµατοποιήθηκαν διµερείς συσχετίσεις και οι αναλύσεις έγιναν ανά φύλο. Το συνολικό δείγµα κατηγοριοποιήθηκε βάση του φύλου και του ποσοστού σωµατικού λίπους, όπως υπολογίστηκε µέσω του DEXA.

Αποτελέσµατα: Το 20,6% του δείγµατος είχε φυσιολογικό ποσοστό σωµατικό λίπος έναντι του 23,2% και του 44,9% που είχαν υπέρβαρο και παχύσαρκο ποσοστό σωµατικού λίπους αντίστοιχα, παρότι ανήκουν στην κατηγορία φυσιολογικού δείκτη µάζας σώµατος. Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες που ανήκαν στην οµάδα φυσιολογικού βάρους παχύσαρκοι, χαρακτηρίστηκαν από στατιστικά αυξηµένο σωµατικό βάρος, Δείκτη Μάζας σώµατος, περιφέρεια µέσης, ισχύων, δείκτη περιφέρειας προς ύψος, ποσοστό σωµατικού λίπους στην περιοχή της κοιλιάς και των γλουτών, ενώ είχαν σηµαντικά µειωµένη άλιπη µάζα σε σχέση µε τους άντρες που είχαν φυσιολογικά ποσοστά σωµατικού λίπους. Αυξηµένα ποσοστά σωµατικού λίπους είδαµε επίσης, ότι έχουν άτοµα που δεν έχουν σταθερές ώρες γευµάτων ( δηλαδή το 53.7% του συνολικού δείγµατος µε P<0,001). Με άλλα λόγια, άτοµα µε µη σταθερές ώρες γευµάτων έχουν κατά 2,890 αύξηση στο σωµατικό λίπος.

Τέλος άτοµα µε φυσιολογικό σωµατικό λίπος καταναλώνουν περισσότερη πρωτεΐνη και νάτριο σε σχέση µε άτοµα µε αυξηµένου σωµατικού λίπους. Πιο απλά, φυσιολογικού σωµατικού λίπους άτοµα καταναλώνουν 8,69 γραµµάρια πρωτεΐνης κατά µέσο όρο περισσότερες από αυτούς µε αυξηµένο σωµατικό λίπος (P-value =0,032) και άτοµα µε φυσιολογικό σωµατικό λίπος καταναλώνουν 135,337 µικρογραµµάρια ασβεστίου κατά µέσο όρο περισσότερο από άτοµα µε αυξηµένο σωµατικό λίπος (P-value= 0,015). Συµπεράσµατα: Από την παρούσα µελέτη επιβεβαιώνεται το φαινόµενο της φυσιολογικού βάρους παχυσαρκία σε δείγµα νέων Ελλήνων αντρών και γυναικών, µε το Δείκτη Μάζας Σώµατος να αποδεικνύεται αναξιόπιστο εργαλείο εκτίµησης της παχυσαρκίας, καθώς οδηγεί σε εσφαλµένες κατηγοριοποιήσεις. Οι ανθρωποµετρικοί δείκτες που έδειξαν καλύτερη συσχέτιση µε το συνολικό λίπος ήταν η περιφέρειας µέσης για τους άντρες και ο δείκτης µάζας σώµατος για της γυναίκες. Επίσης, σηµαντικό ρόλο στο αυξηµένο ποσοστό σωµατικού λίπους φαίνεται να υπάρχει και στη µη σταθερή ώρα γευµάτων. Μέσω της παρούσας µελέτες, προτείνουµε ότι χρειάζεται να γίνουν περισσότερες έρευνες που να αφορούν τα φυσιολογικού βάρους παχύσαρκά άτοµα, ώστε να καθοριστούν νέα όρια για τους ανθρωποµετρικούς δείκτες.

Abstract

Purpose: To evaluate excess body fat in subjects with normal body mass index and the reliability of body mass index for this group.

Subjects and methodology: The study involved 752 healthy subjects, 350 of whom were men and 402 were women. The age range varied from 19 to 47 years of age, with a body mass index of 18.5 to 24.9 kg/m2 (i.e., in the normal body mass index range). For each volunteer, the following anthropometric measurements were performed: height, body weight, neck circumference, hip circumference and waist circumference Also, the following anthropometric indices were identified: Body Mass Index, Waist-to-Height Ratio and Waist- to-Hip Ratio. Body fat was determined using the dual-energy X-ray absorptiometry method, known as DEXA or DXA. Bilateral correlations were made and analyses were performed according to sex. The overall sample was categorized based on sex and body fat percentage, as calculated by DEXA.

Results: 20.6% of the sample had normal percentage body fat vs. 23.2% and 44.9%, respectively who placed in the overweight and obese range of percentage body fat, even though they had placed in the normal body mass index range. Both men and women in the normal-weight “obese” group were characterized by increased body fat, Body Mass Index, waist circumference, hip circumference, waist-to-height ratio, abdomen body fat percentage and buttocks body fat percentage, while they exhibited significantly reduced lean mass compared to men who had normal percentage body fat. Increased percentages of body fat were also observed in subjects with irregular meal times (i.e., 53.7% of the overall sample with P <0.001). In other words, subjects with irregular meal times exhibit a 2.890 increase in body fat.

Conclusions: This study confirms the phenomenon of normal-weight obesity in a sample of young Greek men and women, with Body Mass Index proving to be an unreliable tool for assessing obesity, as it leads to erroneous categorizations. The anthropometric indices that showed a better correlation with total fat, were waist circumference for men and the body mass index for women. Also, irregular meal times seem to play an important role in increased body fat percentage. Through this study, we suggest that more research needs to be carried out on normal-weight obese subjects, in order to set new limits for anthropometric indices.