Η μουχρίτσα (Echinochloa spp) και η μοσχοκύπερη (Cyperus difformis) αποτελούν τα δύο σημαντικότερα ζιζάνια της καλλιέργειας του ρυζιού, τόσο σε διεθνές όσο και σε εγχώριο επίπεδο. Η μακροχρόνια, μη ορθολογική και εκτεταμένη χρήση ζιζανιοκτόνων με τον ίδιο τρόπο δράσης έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη ανθεκτικών βιοτύπων σε πλήθος δραστικών ουσιών.Ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των ζιζανιοκτόνων florpyrauxifen-benzyl, penoxsulam, halosulfuron methyl, profoxydim και cyhalofop butyl έναντι 21 βιότυπων μοσχοκύπερης και 43 βιότυπων μουχρίτσας από τρείς ορυζοπαραγωγικές περιοχές της Ελλάδας (Χαλάστρα Θεσσαλονίκης, Κατοχή Αιτολωακαρνανίας, Ανθήλη Φθιώτιδας). Για τον λόγο αυτό έγιναν κατά το έτος 2018 πειράματα σε φυτοδοχεία στον πειραματικό αγρό του Γεωπονικού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Οι διάφοροι βιότυποι αναπτύχθηκαν υπό φυσιολογικές συνθήκες φωτός και επαρκούς ποτίσματος και ψεκάστηκαν με τις συνιστώμενες δόσεις των ζιζανιοκτόνων στο στάδιο των 2-3 φύλλων. H χλώρωση, το ύψος, το νωπό και το ξηρό βάρος των ζιζανίων μετρήθηκε 7 και 14 ημέρες από τον ψεκασμό με τα ζιζανιοκτόνα. Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν σε πολλές περιπτώσεις την μειωμένη αποτελεσματικότητα των διάφορων ζιζανιοκτόνων όπως το halosulfuron methyl και το penoxsulam έναντι των βιότυπων της μοσχοκύπερης και των penoxsulam, profoxydim και cyhalofop butyl έναντι των βιότυπων της μουχρίτσας. Επιπλέον, αναδείχθηκε η υψηλή αποτελεσματικότητα του ζιζανιοκτόνου florpyrauxifen-benzyl έναντι της μεγάλης πλειοψηφίας των βιότυπων της μουχρίτσας και του συνόλου των βιότυπων της μοσχοκύπερης που μελετήθηκαν. Τέλος, πολύ σημαντικό εύρημα αποτέλεσαι η καλύτερη αποτελεσματικότητα των ζιζανιοκτόνων έναντι των βιότυπων F (Ανθήλη) της μουχρίτσας συγκριτικά με τους βιότυπους Τ ( Χαλάστρα) και Ε (Κατοχή). Αυτό συνέβη, διότι στη περιοχή της Ανθήλης χρησιμοποιείται η τεχνική της αμειψισποράς ενώ στις περιοχές της Χαλάστρας και της Κατοχής το ρύζι αποτελεί μονοκαλλιέργεια.
Barnyardgrass (Echinochloa spp.) and smallflower umbrella-sedge (Cyperus difformis) are dominant annual weeds in many rice areas worldwide, including Greece. Due to the continuous and extended use of some herbicides with the same mode of action, many biotypes have evolved resistance.The objective of this study was to evaluate the response of 21 biotypes of Cyperus difformis and 43 of Echinochloa spp. to the herbicides florpyrauxifen-benzyl, penoxsulam, halosulfuron methyl, profoxydim and cyhalofop butyl. These biotypes were origated from three rice producing areas of Greece with long history of herbicide use (Chalastra, Katochi and Anthili). Pot experiments were conducted in 2018 in the experimental field of the Laboratory of Agronomy of Agricultural University of Athens. The collected biotypes from the different regions were grown under natural sunlight and watered as needed. They were treated with the recommended rates of the several herbicides at the stage of two-to three leaves. The chlorosis, the height, the fresh and the dry weight of the weeds were evaluated 7 and 14 days after treatment (DAT). The results of this study revealed the low efficacy of halosulfuron methyl and penoxsulam against many C.difformis biotypes while, all the biotypes were susceptible to florpyrauxifen-benzyl. Similarly, the efficacy of penoxsulam, profoxydim and cyhalofop butyl against many biotypes of Echinochloa spp. was low, with the majority of barnyardgrass biotypes being susceptible to florpyaruxifen-benzyl. Finally, the results revealed higher efficacy of the herbicides against F (Anthili) barnyardgrass biotypes than T (Chalastra) and E (Katochi) barnyardgrass biotypes. This result may be explained by the fact that in Anthili region crop rotation technique is applied and in Chalastra and Katochi region rice constitutes monoculture.
