Στην παρούσα μεταπτυχιακή μελέτη εξετάζεται η επίδραση διαφόρων περιβαλλοντικών ήχων που απαντώνται σε εξωτερικούς χώρους στον άνθρωπο και η αναγκαιότητα σχεδιασμού με βάση τις προτιμήσεις και τις συναισθηματικές εμπειρίες του κοινού. Αρχικά, αναφέρονται μερικά
εισαγωγικά στοιχεία για τον ήχο, το συναίσθημα και τη σχέση που έχουν αυτά τα δύο μαζί. Για τις ανάγκες του ερευνητικού μέρους, δημιουργήθηκαν μικρής διάρκειας ακουστικό και οπτικοακουστικό υλικό (βίντεο), τα οποία σε συνδυασμό με ερωτηματολόγιο ενσωματωμένο
στον υπολογιστή, προβλήθηκαν σε 87 εθελοντές συμμετέχοντες για να καταγραφούν οι αντιδράσεις και οι απαντήσεις τους. Η διαδικασία χωρίστηκε σε δύο φάσεις, όπου στη πρώτη («Ήχος χωρίς εικόνα») έγινε η ακρόαση των 20 ήχων και στη δεύτερη («Ήχος με εικόνα») η
προβολή των 20 βίντεο, δηλαδή 40 ερεθισμάτων στο σύνολο. Τα πρόσωπα των ερωτηθέντων, καθ’ όλη την διάρκεια των ακροάσεων-προβολών, καταγράφονταν μέσω web κάμερας και αργότερα επεξεργάστηκαν μέσω λογισμικού για την εξαγωγή βιομετρικών μετρήσεων που αφορούσαν στα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια του ακουστικού υλικού (με και χωρίς εικόνα).
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που προέκυψαν, οι ερωτηθέντες κατά την ενότητα «Ήχος χωρίς εικόνα» είχαν ιδιαίτερη δυσκολία στην αναγνώριση των πιο φυσικών ήχων. Επίσης, συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των ενοτήτων «Ήχος χωρίς εικόνα» και «Ήχος με εικόνα» του ερωτηματολογίου, συμπεραίνεται πως η παρουσία οπτικού ερεθίσματος σε συνδυασμό με τον ήχο, μπορεί να αλλάξει την άποψη του δέκτη όσον αφορά την αρέσκεια ή δυσαρέσκεια του προς
τον ήχο που ακούει. Γενικά, οι πιο επιθυμητοί ήχοι σχετίζονταν με το νερό και το κελάηδημα πουλιών και οι πιο δυσάρεστοι ήταν οι θόρυβοι από οικοδομή, κίνηση τροχοφόρων, το τραγούδι του τζίτζικα και το γάβγισμα σκύλου. Τέλος, σύμφωνα με τις βιομετρικές μετρήσεις (ανάλυση των εκφράσεων του προσώπου) το φύλο και η ηλικία φαίνεται πως έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις συναισθηματικές αντιδράσεις των συμμετεχόντων, με τις γυναίκες και τα άτομα άνω των 65 ετών να βιώνουν περισσότερα συναισθήματα. Η μεταπτυχιακή μελέτη καταλήγει σε προτάσεις βελτίωσης σχεδιαστικών διαμορφώσεων υπαίθριων χώρων με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας.
The present postgraduate study examines the effect of various environmental sounds found outdoors on human emotions and the need for open space designs based on the preferences and emotional experiences of the public. The study begins with some introductory facts about sound, emotions and the relationship between the two. For the research part, short audio and audiovisual stimuli (video) were created, which in combination with a questionnaire, were displayed to 87 volunteer participants to record their reactions and responses to the stimuli. The process was divided into two phases, where in the first ("Sound without image") the participants listened to 20 sounds and in the second ("Sound with image") the participants viewed 20 videos, meaning a total of 40 stimuli were presented. Throughout the auditions-screenings, the respondents' faces, were recorded via a webcam and later analysed to extract the biometrics (developed during the
display of the stimuli).
According to the results, the respondents in the section "Sound without image" had particular difficulty in recognizing natural sounds. Also, comparing the results of the "Sound without image" with the corresponding results of the "Sound with image", we concluded that the sound with the visual stimulus, can change the recipient's likeness for a particular sound. In general, the most desirable sounds were related to water and birds singing, and the most unpleasant were construction noises, vehicles, cicadas and dog barking. Finally, according to the biometric measurements (facial expression analysis), gender and age seemed to have played an important role in the participants’ emotional reactions, with women and people over 65 years old to experience more emotions in general. The postgraduate study concludes with proposals for open space designs, based on the results of the research.
