Οι καλλιέργειες της σόγιας και του βαμβακιού θεωρούνται ιδιαίτερα ευάλωτες στον ανταγωνισμό από ζιζάνια. Το πολυετές ζιζάνιο πορφυρή κύπερη (Cyperus rotundus L.) θεωρείται παγκοσμίως ως ένα δυσεξόντωτο ζιζάνιο που προκαλεί σημαντικές απώλειες στη παραγωγή. Πείραμα αγρού παρατηρήθηκε το 2019 στη Κωπαϊδα, Ελλάδα, για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας χημικών ζιζανιοκτόνων και ενός φυσικού ζιζανιοκτόνου εναντίον της πορφυρής κύπερης στις καλλιέργειες σόγιας και βαμβακιού. Η αξιολόγηση των ζιζανιοκτόνων βασίστηκε στην επίδραση τους στη πυκνότητα και το ξηρό βάρος της πορφυρής κύπερης, αλλά και στη βιομάζα και τις αποδόσεις της σόγιας και του βαμβακιού. Το πειραματικό σχέδιο ήταν αυτό των τυχαιοποιημένω πλήρων ομάδων με 8 μεταχειρίσεις και 3 επαναλήψεις. Οι μεταχειρίσεις περιλάμβαναν έναν αψέκαστο μάρτυρα, τα προφυτρωτικά ζιζανιοκτόνα pendimethalin (δόση 198 g δ.ο./στρ.) και S-metolachlor (δόση 124.8 g δ.ο./στρ.) που εφαρμόστηκε τόσο προφυτρωτικά όσο και μεταφυτρωτικά, και τα μεταφυτρωτικά ζιζανιοκτόνα trifloxysulfuron (δόση 1.5 g δ.ο./στρ.), bentazone (δόση 144 g δ.ο./στρ.), pyrithiobac sodium (δόση 6.89 g δ.ο./στρ.), και pelargonic acid (δόση 31.02 g δ.ο./στρ.) που εφαρμόστηκαν 26 ημέρες από τη σπορά. Η προφυτρωτική εφαρμογή με S-metolachlor απέδωσε τα καλύτερα αποτελέσματα, οδηγώντας σε απόδοση 326 κιλά/στρέμμα στη σόγια (38-45% υψηλότερη από τις υπόλοιπες μεταχειρίσεις) και 205 κιλά/στρέμμα στο βαμβάκι (12-20% υψηλότερη από τις υπόλοιπες μεταχειρίσεις), διατηρώντας παράλληλα χαμηλή τη πυκνότητα της πορφυρής κύπερης. Οι διαφορές στα πρώτα στάδια ανάπτυξης των δύο καλλιεργειών υποδεικνύουν ότι η πυκνή σπορά και η εφαρμογή αποτελεσματικών ζιζανιοκτόνων όπως το S-metolachlor μπορούν να οδηγήσουν σε οικονομικά αποδεκτές αποδόσεις για τη περίπτωση της σόγιας, ενώ επιπρόσθετες μέθοδοι διαχείρισης των ζιζανίων απαιτούνται στη περίπτωση του βαμβακιού.
Soybean and cotton crops are considered to be particularly vulnerable to competition from weeds. The perennial weed purple nutsedge (Cyperus rotundus L.) is considered worldwide as a noxious weed that causes significant losses in crop production. A field experiment was conducted in 2019 in Kopaida, Greece, to evaluate the efficacy of chemical herbicides and a natural herbicide against purple nutsedge in soybean and cotton. The evaluation of the herbicides was based on their effect on the density and dry weight of the purple nutsedge, and on the biomass and yields of soybean and cotton as well. The experimental design was randomized complete block design with 8 treatments and 3 repetitions. Treatments included an untreated control, the pre-emergence herbicides pendimethalin (rate 1980 g a.i./ha) and S-metolachlor (rate 1248 g a.i./ha) applied both pre-emergence and post-emergence, and post-emergence herbicides trifloxysulfuron (rate 15 g a.i./ha), bentazone (rate 1440 g a.i./ha), pyrithiobac sodium (rate 68.9 g a.i./ha), and pelargonic acid (rate 310.2 g a.i./ha) applied 26 days after sowing. The pre-emergence application with S-metolachlor resulted in soybean yield of 3.26 t/ha (38-45% higher than the other treatments) and 2.05 t/ha in cotton (12-20% higher than the other treatments), while maintaining low the density of purple nutsedge. The differences in the early growth stages of the two crops indicate that high seed density and application of effective herbicides such as S-metolachlor can lead to economically acceptable yields in the case of soybean, while additional weed management methods are required in the case of cotton.
