Καθώς διανύουμε την περίοδο της 4ης Βιομηχανικής επανάστασης, οι επιχειρήσεις παγκοσμίως λειτουργούν βασιζόμενες σε μεγάλο βαθμό στην ψηφιοποίηση των επιχειρησιακών διαδικασιών τους με τη χρήση προηγμένων τεχνολογιών, που εφαρμόζονται σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων των επιχειρήσεων και την υποστήριξη των πελατών τους. Αυτή η ψηφιοποίηση, συγκεκριμένα στον αγροδιατροφικό τομέα, θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή ασφαλών τροφίμων, υψηλής ποιότητας και μεγαλύτερης διάρκειας ζωής. Η εφαρμογή στον αγροδιατροφικό τομέα τεχνολογιών και διαδικασιών, που σχετίζονται με τις έννοιες «ψηφιακή γεωργία» και «Γεωργία 4.0», θεωρείται η κινητήριος δύναμη για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του.
Στο πλαίσιο αυτό, σκοπός της παρούσας διπλωματικής είναι η μελέτη της επίδρασης του ψηφιακού μετασχηματισμού στις επιχειρήσεις τυποποίησης ελαιολάδου στην Ελλάδα. Αρχικά, πραγματοποιείται βιβλιογραφική επισκόπηση όσον αφορά γενικότερα στον ψηφιακό μετασχηματισμό, καθώς και στην παρούσα κατάσταση του κλάδου τυποποίησης ελαιολάδου. Στη συνέχεια, πραγματοποιείται αποτίμηση της παρούσας κατάστασης των ιστοτόπων των εγκεκριμένων ελληνικών επιχειρήσεων τυποποίησης ελαιολάδου, στο πλαίσιο του ψηφιακού μετασχηματισμού τους. Από το σύνολο των 646 τυποποιητηρίων ελαιολάδου βρέθηκε ότι τα 329 τυποποιητήρια διατηρούν ιστοτόπους σε ισχύ. Η αποτίμηση των ιστοτόπων αυτών πραγματοποιήθηκε με τη χρήση του διαδικτυακού εργαλείου Website Grader. Κατόπιν, πραγματοποιείται πιλοτική έρευνα για τη μελέτη του φαινομένου του ψηφιακού μετασχηματισμού στις επιχειρήσεις τυποποίησης ελαιολάδου. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε ενδεικτικό ερωτηματολόγιο για την προετοιμασία των συμμετεχόντων, το οποίο παρατίθεται στο Παράρτημα II της παρούσας διπλωματικής εργασίας και στη συνέχεια διενεργήθηκαν προσωπικές συνεντεύξεις.
Όσον αφορά στην αποτίμηση των ιστοτόπων, μόνο οι μισές επιχειρήσεις τυποποίησης ελαιολάδου διαθέτουν ιστότοπους σε ισχύ, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό εμφανίζει μέτριο επίπεδο ανάπτυξης. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ελληνικών τυποποιητηρίων ελαιολάδου στερείται αυτού του ψηφιακού σημείου επαφής για την αλληλεπίδραση τους με τους πελάτες και έτσι υστερεί και στην ψηφιοποίηση της εμπειρίας του πελάτη. Ακόμη, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ποιοτικής έρευνας, οι ελληνικές επιχειρήσεις τυποποίησης ελαιολάδου
βρίσκονται, ακόμη, σε χαμηλό επίπεδο ψηφιακής ωριμότητας. Ενώ αντιλαμβάνονται ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός τους θα πρέπει να αποτελεί μία στρατηγικής σημασίας προτεραιότητα, ωστόσο δε διαθέτουν μια ξεκάθαρη ψηφιακή στρατηγική και αποδίδουν το γεγονός στην έλλειψη κατάλληλης κουλτούρας, στην αντίσταση στην αλλαγή, σε περιορισμένη υποστήριξη και έλλειψη κινήτρων από την Πολιτεία και στη δυσκολία εξεύρεσης κατάλληλων εξωτερικών συνεργατών.
As we go through the period of the 4th Industrial Revolution, companies around the world operate largely based on the digitization of their business processes using advanced technologies applied across the range of business activities and customer support. This digitization, specifically in the agri-food sector, could result in the production of safe food, food of high quality and longer life. The application in the agri-food sector of technologies and processes, related to the concepts of "digital agriculture" and "Agriculture 4.0", is considered the driving force for its digital transformation.
In this context, the purpose of this dissertation is to study the impact of digital transformation on olive oil standardization companies in Greece. Initially, a bibliographic review is carried out regarding the digital transformation in general, as well as the current situation of the olive oil standardization sector. Then, an assessment is made of the current state of the websites of all the approved Greek olive oil standardization companies, in the context of their digital transformation. Out of the total of 646 olive oil standardization companies, it was found that the 329 companies maintain sites in force. The evaluation of these sites was carried out using the online tool Website Grader. Then, a pilot study is conducted to study the phenomenon of digital transformation in olive oil standardization companies. For this purpose, an indicative questionnaire was used to prepare the participants and then personal interviews were conducted.
In terms of site valuation, only half of the olive oil standardization companies have sites in place, while the largest percentage show a moderate level of growth. The largest percentage of Greek olive oil presses lacks this digital point of contact for their interaction with customers and thus lags behind in the digitization of the customer experience. Also, according to the results of the qualitative research, the Greek olive oil standardization companies are still at a low level of digital maturity. While they realize that their digital transformation should be a strategic priority, they do not have a clear digital strategy and attribute it to a lack of proper culture, resistance to change, limited support and lack of motivation from the State and difficulty in finding suitable external partners.
