Στρατηγικές ιδιοκτησίας και διοίκησης ενός αγροτικού συνεταιρισμού ως μέσο εξασφάλισης της συνοχής των μελών του: η περίπτωση του Α.Σ. Πήγασος Αγροδιατροφή

Abstract

Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να εξετάσει το πώς μπορεί ένας αγροτικός συνεταιρισμός να χρησιμοποιήσει την οργανωτική του δομή, ώστε να διατηρήσει την συνοχή και το ενδιαφέρον των μελών του, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Να εξετάσει δηλαδή, το ιδιοκτησιακό μοντέλο ενός συνεταιρισμού, και να προτείνει ένα μοντέλο το οποίο μπορεί να έχει καλή εφαρμογή στους ελληνικούς αγροτικούς συνεταιρισμούς. Για το λόγω αυτό επιλέχθηκε η ανάλυση της ζωής και της δομής του Αγροτικού Συνεταιρισμού Πήγασος Αγροδιατροφή. Η εργασία αποτελεί περιπτωσιολογική μελέτη, και είναι βασισμένη στη θεωρία του Yin (2018). Η ανάλυση βασίστηκε στη θεωρία του Κύκλου Ζωής Αγροτικών Συνεταιρισμών (Cook, 2018, 2009, 1995), και στοιχεία από τη Θεωρία της Συνεταιριστικής Επιχείρησης (Hansmann, 1996 · Chaddad & Iliopoulos, 2013 · Chadad & Cook, 2004 · Iliopoulos, 2014 · Cook & liopoulos, 2016). Η ανάλυση στηρίζεται σε πρωτογενή στοιχεία που συλλέχθηκαν για τη ζωή και την δομή του Α.Σ. Πήγασος Αγροδιατροφή μέσω προσωπικών συνεντεύξεων αλλά και δευτερογενή στοιχεία για τον συνεταιρισμό όπως το καταστατικό του και τα οικονομικά του στοιχεία. Όπως γίνεται κατανοητό από τα αποτελέσματα της μελέτης, το δομικό πλαίσιο του παραδοσιακού συνεταιρισμού, αλλά και η παραδοσιακή δομή διοίκησης δεν επιτρέπουν της αποτελεσματική διοίκηση ενός συνεταιρισμού, και αυτό εντείνεται στην περίπτωση ενός συνεταιρισμού με πολλές διαφορετικές δραστηριότητες. Ώς αποτέλεσμα παρατηρείται η αδυναμία της οργάνωσης να ανταπεξέλθει στο αυξανόμενο κόστος ιδιοκτησίας, που είναι αποτέλεσμα των ελλειπώς ή ασαφώς καθορισμένων δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Φαίνεται, πως απαιτούνται δομικές αλλαγές, για την αντιμετώπιση της ετερογένειας των μελών, και αναθεώρηση του παραδοσιακού συνεταιριστικού μοντέλου στα πλαίσια της Θεωρίας της Συνεταιριστικής Επιχείρησης, ωστόσο παραμένει το ερώτημα, αν και πότε είναι έτοιμος ένας συνεταιρισμός αλλά και τα μέλη του, να επανακαθοριστούν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας.

Purpose of this thesis is to examine how an agricultural cooperative can use its organizational structure to maintain the cohesion and interest of its members throughout its life. That is, to examine the ownership model of a cooperative, and to propose a model that can be well applied in Greek agricultural cooperatives. For this reason, the analysis of the lifecycle and organizational structure of the “Agricultural Cooperative Pegasus Agri-food” was selected. This thesis is a case study and is based on the theory of Yin (2018). The analysis was based on the theory of the Life Cycle of Agricultural Cooperatives (Cook, 2018, 2009, 1995), and data from the Theory of Cooperative Enterprise (Hansmann, 1996; Chaddad & Iliopoulos, 2013; Chadad & Cook, 2004; Iliopoulos, 2014; Cook & liopoulos, 2016). The analysis is based on primary data collected about the life and structure of AS. Pegasus Agri-food through personal interviews but also secondary information about the cooperative such as its articles of association and financial data. As it is understood from the results of the study, the structural framework of the traditional cooperative, but also the traditional management structure does not allow the effective management of a cooperative, and this is intensified in the case of a multi-purpose cooperative. As a result, the cooperative is unable to cope with the rising cost of ownership, which is a result of insufficiently or vaguely defined property rights. It seems that structural changes are needed to address the heterogeneity of members, and a revision of the traditional cooperative model in the context of Cooperative Theory, but the question remains, when a cooperative and its members are ready to redefine the property rights.