Ο σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η μελέτη των εκχύλισμάτων αφεψημάτων ειδών Sideritis κοινή ονομασία «τσάϊ του βουνού». Ο στόχος ήταν η ταυτοποίηση των φαινολικών συστατικών τους και η αξιολόγηση της αντιοξειδωτικής τους δράσης.
Αρχικά έγινε η απομόνωση των υδατοδιαλυτών φαινολικών συστατικών με εκχύλιση και διήθηση και ακολούθησε η λυοφιλίωση τους. Τα είδη του Sideritis που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη έιναι με βοτανική ονομασία Sideritis clandestina (Προέλευση Ταϋγέτου), Sideritis scardica (Προέλευση Μαγνησίας) και Sideritis sipylea (Προέλευση Μυτιλήνης)..
Στα λυοφιλιωμένα εκχυλίσματα των τριών ειδών μετρήθηκε η απόδοση και στην συνέχεια προσδιορίστηκε το ολικό φαινολικό περιεχόμενο με τη μέθοδο Folin-Ciocalteau, ενώ η εκτίμηση της αντιοξειδωτική τους δράσης έγινε με τις δοκιμές DPPH και ABTS.
Τα αποτελέσματα όσον αφορά το φαινολικό περιεχόμενο των λυοφιλιωμένων εκχυλισμάτων κυμαίνονται απο 0,36 σε 0,50 ισοδύναμα καφεϊκού οξέος (mg/mL). Για την αντιοξειδωτική τους δράση, με την δοκιμή DPPH o Sideritis clandestina παρουσίασε υψηλότερη αντιοξειδωτική δράση σε ισοδύναμα Trolox (μmol/mL) που ήταν 14 (μmol/mL). Με την δοκιμή ABTS ο Sideritis sipylea παρουσίασε συγκριτικά με τα άλλα είδη μια ελαφρά υπεροχή στην αντιοξειδωτική δράση σε ισοδύναμα Trolox (μmol/mL) 6,5 (μmol/mL). Ο Sideritis clandestina ήταν αυτός που παρουσίασε μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε ολικό φαινολικό περιεχόμενο 0,49 (mg/mL) και στην αντιοξειδωτική δράση με την δοκιμή DPPH.
Το κύριο μέρος της εργασία αυτής ήταν ότι από τα τρία είδη 10 mg του λυοφιλιωμένου στερεού επαναδιαλυτοποιήθηκαν σε νερό με ρύθμιση της τιμής του pH στην τιμή 1,5. Αυτό έγινε με προσθήκη HCl 1M και ακολούθησε μηχανική ανάδευση για 1, 1,5 και 2 h. Η όλη αυτή διαδικάσια έγινε για να υπάρξει μια προσομοίωση των συνθηκών που επικρατούν στο στομάχι καθώς και την διάρκεια της πέψης.
Τα υδατικά διαλύματα με ρύθμιση της τιμής του pH στην τιμή 1,5 ελέγχθηκαν ως πρός την αντιοξειδωτική τους δράση με τις δυο δοκιμές. Τα αποτελέσματα που λήφθηκαν ήταν ότι ο Sideritis sipylea παρουσίασε υψηλότερη αντιοξειδωτική δράση στην 1,5 h που εκφράστηκε σε ισοδύναμα Trolox (μmol/mL) 13 (μmol/mL). Αντίθετα με την δοκιμή ABTS o Sideritis scardica παρουσίασε μια σχετικά πιο υψηλή αντιοξειδωτική δράση στις 2 h εκφρασμένη σε ισοδύναμα Trolox (μmol/mL) 6,5 (μmol/mL).
Προέκυψε στην συνέχεια μια πιθανή συσχέτιση της δοκιμής DPPH και των φαινολικών συστατικών.
Περαιτέρω έγινε μελέτη των συστατικών που απομονώθηκαν με Υγρή Χρωματογραφία Υψηλής Απόδοσης με ανιχνευτή μεταβαλλόμενου μήκους κύματος (HPLC- DAD) και έγινε σύγκριση με τα δεδομένα που λήφθηκαν από αντίστοιχες πρότυπες φαινολικές ενώσεις. Παράλληλα , χρησιμοποιήθηκε η φασματoσκοπία υπερύθρου με την τεχνική της διάχυτης ανάκλασης (DRIFTS) για την ανίχνευση και τον προσδιορισμό των φαινολικών συστατικών που περιέχουν τα τρία είδη.
Ακολούθησε αλκαλική και όξινη υδρόλυση των λυοφιλιωμένων εκχυλισμάτων, τα οποία μαζί με τα υδατικά διαλύματα με ρύθμιση της τιμής του pH στην τιμή 1,5 μελετήθηκαν ως προς τα φαινολικά συστατικά που περιέχουν με HPLC-DAD. Στην συνέχεια έγινε λήψη του φάσματος IR.
Από εκει με βάση τους χρόνους έκλουσης και τα φάσματα UV-Vis , καθώς και τα φάσματα IR έγινε σύγκριση με τις πρότυπες φαινολικές ενώσεις που χρησιμοποιήθηκαν.
The purpose of this thesis was to study the herbal extracts Sideritis species common name "mountain tea". The aim was to identify phenolic components and the evaluation of their antioxidant action. Initially, isolation of the water soluble phenolic compounds by extraction and filtration followed by lyophilization performed first. The Sideritis species used in this study their
botanical name was Sideritis clandestina (Source Taygetos), Sideritis scardica (Source Magnesia) and Sideritis sipylea (Source Mytilene). The yield of the three species of lyophilized extracts was measured and then assayed for total phenolic content by the method Folin-Ciocalteau, while the evaluation of the antioxidant activity tests done with DPPH and ABTS. The results for the phenolic content of lyophilized extracts ranging from 0.36 to 0.50 equivalents of caffeic acid (mg / mL). For their antioxidant activity, the test DPPH Sideritis clandestina showed higher antioxidant activity equivalent Trolox (μmol / mL) which was 14 (μmol / mL). By testing the ABTS Sideritis sipylea compared to the other species in presented a slightly higher equivalent antioxidant Trolox (μmol / mL) 6.5 (μmol / mL). The Sideritis clandestina was he who showed a higher content of total phenolic content of 0.49 (mg / mL) and the antioxidant activity test DPPH. The main part of this work was that from the three species 10 mg of lyophilized solid redissolved in water by adjusting the pH value to 1.5. This was done by adding HCl 1M, followed by mechanical agitation for 1,1.5 and 2 h. This whole procedure was to be a simulation of the conditions prevailing in the stomach and during digestion.
The aqueous solutions by adjusting the pH value to 1.5 were tested for their antioxidant activity in both tests. The results obtained were that the Sideritis sipylea showed higher antioxidant activity in 1.5 h expressed in equivalents Trolox (μmol / mL) 13 (μmol / mL). Unlike the test ABTS Sideritis scardica presented a relatively high antioxidant activity in 2 h, expressed in equivalents of Trolox (μmol / mL) 6,5 (μmol / mL). There was then a possible correlation test DPPH and phenolic components. Further study was made of the components isolated by High Performance Liquid Chromatography with a variable wavelength detector
(HPLC- DAD) and compared with the data obtained from corresponding standard phenolic compounds. Furthermore, using the Infrared spectroscopy technique of diffuse reflectance (DRIFTS) for the detection and identification of phenolic compounds
containing in three species. Followed by acidic and alkaline hydrolysis of the lyophilized extract, which together with the aqueous solutions by adjusting the pH value to 1.5 were studied for the phenolic containing components by HPLC-DAD. Then spectrum IR was taken. From there on the basis of their elution times and spectra UV-Vis, and IR spectra were compared with the standard phenolic compounds used.
