Σύγκριση της ανάπτυξης του ριζικού συστήματος σκληρού σιταριού σε βιολογικά και συμβατικά αγροκτήματα

Abstract

Τα στοιχεία προέρχονται από πείραμα που πραγματοποιήθηκε σε περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, σε δύο χωριστά αγροτεμάχια της περιοχής, γειτονικά μεταξύ τους. Στους αγρούς αυτούς εφαρμόστηκε, στο μεν ένα κλασσική συμβατική καλλιέργεια και στο άλλο βιολογική καλλιέργεια από 10ετία. Τέσσερις ποικιλίες σκληρού σιταριού (Triticum turgidum L. var. durum), (2 παλαιές και δύο νέες) αντίστοιχα, δοκιμάστηκαν σε δύο διαφορετικά συστήματα παραγωγής συμβατικό και βιολογικό. Τα χαρακτηριστικά που μελετήθηκαν ήταν: το φύτρωμα, το ύψος και η πυκνότητα των φυτών, η βιομάζα ζιζανίων (στο αδέλφωμα), τα αδέλφια ανά φυτό, η φαινοτυπική ομοιομορφία, το πλάγιασμα κατά το στάδιο της ωρίμανσης, τα άγονα σταχύδια βάσης, ο δείκτης συγκομιδής (Η.Ι), η τελική απόδοση σε σπόρο και οι συντελεστές απόδοσης (στάχεις ανά επιφάνεια, αριθμός κόκκων ανά στάχυ, βάρος 1000 κόκκων,) μετά την συγκομιδή. Στο ριζικό σύστημα προσδιορίστηκαν τα ακόλουθα: η συνολική επιφάνεια του ριζικού συστήματος , η πυκνότητα του ριζικού συστήματος, η μέση διάμετρος των ριζών και το ποσοστό αποικισμού από μυκόρριζα. Από τα αποτελέσματα προέκυψε ότι η βιολογική καλλιεργητική πρακτική και ιδιαίτερα η αμειψισπορά διατήρησε και βελτίωσε τη γονιμότητα του εδάφους εξασφαλίζοντας ικανοποιητικές συνθήκες ανάπτυξης των φυτών. Επιπλέον έκανε μη αναγκαία την εφαρμογή εξωτερικής λίπανσης και ζιζανιοκτονίας, μειώνοντας έτσι σημαντικά το κόστος παραγωγής. Από την άλλη η βελτίωση των συνθηκών καλλιέργειας λόγω εισροών (λίπανση, ζιζανιοκτονία) στον συμβατικό αγρό, ενίσχυσε την ανάπτυξη της καλλιέργειας μετά το αδέρφωμα, αύξησε την ομοιομορφία των φυτών και προκάλεσε αύξηση της παραγωγής σε σπόρο 10%, έναντι του βιολογικού αγρού. Οι παραδοσιακές ποικιλίες σκληρού σιταριού, γενικά, απέδωσαν περισσότερο και στα δύο συστήματα παραγωγής από τις σύγχρονες αντίστοιχες ποικιλίες επιβεβαιώνοντας ότι αποτελούν πολύτιμη πηγή γενετικού πλούτου για την γεωργία της Μεσογείου. Από αυτές, η παλιά ποικιλία Μαυραγάνι Αργολίδας είχε απόδοση σε σπόρο μεγαλύτερη από τις αντίστοιχες σύγχρονες και στα δύο συστήματα παραγωγής. Επίσης η ποικιλία Μαυραγάνι Αργολίδας είχε την καλύτερη συμπεριφορά στις συνθήκες του πειράματος διότι απέδωσε σταθερά περισσότερο και στα δύο συστήματα και εμφανίζει μικρή ευαισθησία στο πλάγιασμα. Για ότι αφορά τις μετρήσεις του ριζικού συστήματος: Από τα δύο συστήματα παραγωγής τις θετικότερες επιδράσεις στην πυκνότητα του ριζικού συστήματος, στην μέση διάμετρο των ριζών καθώς και στο ποσοστό αποικισμού από μυκόρριζα παρουσίασε το βιολογικό σύστημα παραγωγής. Οι παραδοσιακές ποικιλίες Μούνδρος και Μαυραγάνι Αργολίδας, έδειξαν υπεροχή έναντι των σύγχρονων ποικιλιών, Άθως και Μεξικάλι, στην διάμετρο των ριζών καθώς και στο ποσοστό αποικισμού από μυκόρριζα και στα δυο συστήματα παραγωγής.

Data from an experiment conducted in the region of Western Greece, in two separate parcels of the area, adjacent to each other. In these fields applied to the hand a classical conventional culture and other biological cultivation by 10 years. Four varieties of durum wheat (Triticum turgidum L. var. Durum), (2 old and two new), respectively, were tested in conventional and organic environment. The characteristics studied were: germination, height and density of the plants, biomass of weeds (at tillering), tillers per plant phenotypic uniformity, the lodging at the stage of maturation, sterile base stachydia, the harvest index (Η.I), the final seed yield and yield rates (ears per unit area, grains number per ear, weight of 1000 grains) after harvest. The following were determined in root system: The total area of the root system, the density of the root system, the average diameter of the roots and the percentage of mycorrhizal colonization. The results showed that organic growing practices and especially the rotation maintained and improved soil fertility ensuring satisfactory growing conditions. Additionally made unnecessary the application of external fertilization and herbicides, thereby significantly reducing production costs. On the other hand, improving conditions for growing these inputs (fertilizer, herbicides) in the conventional field, enhanced the growth of the culture after tillering increased uniformity of crops and caused an increase in production to 10% seed, against the biological field. Traditional varieties of durum wheat, generally, gave more and two production systems of modern varieties corresponding confirming that a valuable source of genetic wealth for agriculture in the Mediterranean. Of these, the old variety Mavragani Argolidas had seed yield more than the corresponding date in both production systems. Also the variety Mavragani Argolidas had the best behavior in the conditions of the experiment yielded more stable because both systems and shows little sensitivity to lodging. In regard to the measurement of the root system: Of the two systems of production of positive effects in the density of the root system, the average diameter of the root, and the rate was mycorrhizal colonization in organic production system. Traditional varieties Moundrea and Mavragani Argolidas showed superiority over modern varieties, Athos and Mexicali, the diameter of the root and the mycorrhizal colonization rate than in both production systems.

Data from an experiment conducted in the region of Western Greece, in two separate parcels of the area, adjacent to each other. In these fields applied to the hand a classical conventional culture and other biological cultivation by 10 years. Four varieties of durum wheat (Triticum turgidum L. var. Durum), (2 old and two new), respectively, were tested in conventional and organic environment. The characteristics studied were: germination, height and density of the plants, biomass of weeds (at tillering), tillers per plant phenotypic uniformity, the lodging at the stage of maturation, sterile base stachydia, the harvest index (Η.I), the final seed yield and yield rates (ears per unit area, grains number per ear, weight of 1000 grains) after harvest. The following were determined in root system: The total area of the root system, the density of the root system, the average diameter of the roots and the percentage of mycorrhizal colonization. The results showed that organic growing practices and especially the rotation maintained and improved soil fertility ensuring satisfactory growing conditions. Additionally made unnecessary the application of external fertilization and herbicides, thereby significantly reducing production costs. On the other hand, improving conditions for growing these inputs (fertilizer, herbicides) in the conventional field, enhanced the growth of the culture after tillering increased uniformity of crops and caused an increase in production to 10% seed, against the biological field. Traditional varieties of durum wheat, generally, gave more and two production systems of modern varieties corresponding confirming that a valuable source of genetic wealth for agriculture in the Mediterranean. Of these, the old variety Mavragani Argolidas had seed yield more than the corresponding date in both production systems. Also the variety Mavragani Argolidas had the best behavior in the conditions of the experiment yielded more stable because both systems and shows little sensitivity to lodging. In regard to the measurement of the root system: Of the two systems of production of positive effects in the density of the root system, the average diameter of the root, and the rate was mycorrhizal colonization in organic production system. Traditional varieties Moundrea and Mavragani Argolidas showed superiority over modern varieties, Athos and Mexicali, the diameter of the root and the mycorrhizal colonization rate than in both production systems.